Wat cursisten na afloop over deze cursus schrijven

 

Deze wandel-schrijfcursus heb ik als een Godsgeschenk ervaren.
Prachtig, om op deze manier dichtbij onderweg te zijn. Met al je mooie opdrachten…..
En dit geschenk gaat verder met me mee.
Dank voor deze cursus, Christine.
Ook voor Marjoleine de Vries en haar prachtige boekje “Je keek te ver”

– Sabine

Beste Christine,

Heel graag wil ik je bedanken voor de heerlijke online-cursus. Ik kan me niet herinneren ooit zoiets fijns gevolgd te hebben dat zozeer bij me paste: wandelen, lezen en schrijven, alles in mijn eentje, een genot!

Toen ik je website ontdekte leek het me goed om te doen, omdat ik verwachtte dat het me zou helpen om weer aan het schrijven te komen. Ik werk, naast mijn ‘gewone’ leven met een baan, een gezin enzovoort aan een verhaal dat veel voor me betekent. Toch lag het werken eraan al maanden stil.

Achteraf geloof ik zeker dat het zal helpen. Mijn schrijven is weer losgekomen door het lopen, de heerlijke tekst van Marjoleine de Vos, alle opdrachten, de discipline… Ik voelde me een aantal dagen te moe en/of beroerd om te lopen en te schrijven (het was soms gewoon véél) maar besloot gewoon door te zetten.

Wat me al aardig lukt is geen eisen stellen aan de kwaliteit van bijvoorbeeld een gedicht dat ik schrijf. Ik begin gewoon zonder dralen en ben dankbaar als er toch ergens in de tekst een mooi woord te voorschijn komt of een verrassend beeld.

Ik vind het moeilijk om ‘sprints’ te schrijven. Er stokt dan iets omdat er een ‘moeten’ dwars gaat zitten: ik móet nu iets opschrijven en daardoor komt er niks… Het is me gelukt om daar doorheen te schrijven maar ik moet (moet… haha!) er nog meer mee oefenen.

Ik heb de afgelopen 12 dagen vele uithoeken van mijn binnenwereld kunnen verkennen en er met verwondering in kunnen rondwandelen. Het schept ook een beetje afstand en het maakt me inderdaad (p. 71 Je keek te ver) ‘van binnen ruimer’. En dat was een groot geschenk, want het was op het ogenblik tamelijk benauwd bij mij van binnen!

Ik heb (iets meer dan een jaar geleden) gesmuld van de boeken van Nathalie Goldberg. Ze hebben me geholpen om op zoek te gaan naar mijn eigen taal en stem, en het was heel fijn om nu een op haar gedachtegoed gebaseerd traject te volgen. Geweldig dat jij in Nederland haar ideeën verspreidt.

Hartelijke groet,
Lettice Beukeboom

Dag Christine,

Ik wil je heel hartelijk danken voor het aanreiken van deze cursus.Ik loop wat achter en vind het prettig om rustig de oefeningen te doen. De combinatie van wandelen, lezen en schrijven is heel fijn.

Je hebt er weer enorm veel werk in gestopt.

 – Alice

Twee keer heb ik het afgelopen jaar naar binnen gekeken bij mijzelf aan de hand van het boekje “Je keek te ver” van Marjoleine de Vos en de schrijfcursus van Christine de Vries. Daar was een reden voor. In november overleed mijn broer. Totaal onverwacht. De familie, zijn gezin, ons, in grote verbijstering en met veel vragen achterlatend. Juist in die week zou het schrijf/wandelproject ‘Je keek te ver’ van start gaan, maar die combinatie kon ik op dat moment niet aan.

Een week later ben ik begonnen. Vanuit huis. De deur open en naar buiten. ‘s Morgens, s middags, in de late namiddag. Het was er donker, nat, koud en eenzaam, twaalf dagen lang. Buiten, in de natuur, en binnen in mij. Maar wat bracht het mij veel. Wandelend, en daarna schrijvend. Huilend, reflecterend.

Een half jaar later, begin juni, heb ik het boekje weer ter hand genomen. Een nieuw schrijfschrift gekocht en twaalf dagen lang ben ik opnieuw ondergedoken in “Je keek te ver!” Dit keer heb ik gewandeld in mijn geboortedorpje. Op en rond de plek waar wij, mijn broer en ik, geboren en getogen zijn.

Het was stralend zomerweer, de bloemen bloeiden, er werd volop gehooid, er was leven en beleven langs mijn wandelroute. Alles 180 graden gekeerd ten opzichte van mijn november-december-wandelingen. Ik zag en sprak met mensen, er kwamen herinneringen naar boven, geuren, kleuren, plekken, emoties, liefde. Het was bijzonder, het was goed.

De beide schriften naast elkaar leggend, de teksten herlezend dan is alles anders en is alles hetzelfde.
Verdriet, gemis, herinneringen, berusting. Maar wat was het ongelofelijk waardevol. De tweede keer heb ik ook veel foto’s gemaakt van mijn wandelomgeving. Alle dagen een stralend blauwe lucht, groen gras, mooie veldbloemen. De beide bankjes onderweg waar ik at, en las, en genoot. Diep. Intens. En niet op de foto’s maar wel in het geheugen gegrift: de rust, de stilte, de zingende vogels.

Op mijn kijktafel in de hal liggen nu zes steentjes, opgeraapt en meegebracht van de wandelingen. Tastbare herinneringen aan de laatste serie wandelingen! Het was heilzaam. – Wat een prachtig, ouderwets woord, maar het omschrijft wél precies het effect van de schrijf-wandeling!

Dit schrijfproject – dat is het in mijn ogen, veel meer dan een cursus! – is een aanrader. Niet alleen voor mensen die met een verlies te maken kregen, maar op elk kruispunt van het leven is het zinvol om wandelend na te denken en schrijvend te reflecteren.

Deze combinatie is uniek en zó mooi!

Dank jullie wel, Marjoleine en Christine!

Jannie Wessels

Lieve Christine,

BEDANKT voor deze heerlijke schriftelijke cursus. Soms wist ik niet precies wat ik las in het

boekje  “je keek te ver”. Maar door jouw mooie opdrachten heb ik mezelf beter leren kennen en het woordgebruik in het boekje beter leren begrijpen.

Ondanks dat ik de ziekte van Parkinson heb, ben ik nog zeer actief in het vrijwilligersleven. Wat maakte dat mijn wandeling en schrijven soms heel erg in het gedrang kwamen.

Ook fysieke beperkingen speelden hier een rol. Ik was dan ook zeer blij dat je met zo’n goed alternatief kwam voor mensen die niet konden wandelen. De keuze te hebben gaf me voldoening.

Ook de leuke doe-opdrachten naast de schrijfopdrachten waren zo uniek. Het “klopte” allemaal. Zoals de natuur mandala en de tekenopdrachten. Jouw cursus is een pareltje. Bedankt ook voor de betaalbare prijs……..

Lieve Christine, DANKJEWEL

Anja

Beste Christine

Ik heb een korte reactie op het blog geplaatst na de laatste dag. Ik wil je graag via deze weg nog wat meer teruggeven over mijn persoonlijke ervaringen.

Ik heb enorm genoten van deze toch intensieve periode van wandelen en schrijven. Zo heb ik alle wandelingen gelopen en alle opdrachten gemaakt, ook die moeilijk of confronterend waren. Gaandeweg de dagen werd het steeds fijner. De eerste dag liep ik 45 min. over de tocht, de laatste dag 1,5 uur. De ontdekkingen onderweg werden steeds talrijker. Met het schrijven was het juist andersom. De eerste dagen heb ik uren geschreven en laatste dagen rolden de woorden uit mijn pen binnen 1 uur. Het hoofd deed minder mee, mijn hart des te meer. De woorden werden kernachtiger, persoonlijker en waardevoller.

Voor mij was de intensiviteit van de periode de reden dat ik dieper kon komen. Door de focus gedurende een langere tijd vast te houden kom ik op de plek waar ik wil zijn. Dat lukt mij niet in vluchtige momenten. Ik heb blijkbaar een lange aan vliegroute nodig.

De creativiteit van de opdrachten helpt mij ook om te durven spelen met woorden en zo verassende ontdekkingen te doen.  Een ervaring waar ik rijker van ben geworden. Ik heb dan ook direct het boek voor de advent besteld, als een cadeautje voor mezelf.

Heel erg bedankt voor het schrijven van deze mooie cursus en ik blijf je zeker volgen op het blog.

Groetjes, Ria